Holebi

Elke week, behoudens stakingen,  bezoeken we een stakend individu of stakende beroepsgroep die een bijzondere eis heeft, een vreemde aanpak of die gewoon een beetje anders is. Het interview of een samenvatting daarvan vindt u telkens op deze pagina. Het spreekt voor zich dat objectiviteit niet nagestreefd wordt, anders kon u ook zelf het interview doen.

West-Europa en eigenlijk ook Oost-Europa en ook Noord- en Zuid-Europa vormen geen aangenaam leefklimaat voor holebi’s. En ook Afrika en Amerika, de Himalaya, helemaal tot in de woestijn. Morgen vindt in ons land een grote staking plaats van holebi’s. We spraken R. M. aan de vooravond van wat belooft een ludieke actie te zijn.

Ik begin met een praktische vraag: Zijn hetero’s ook welkom? “Alleen als ze goed gekleed komen! Of in het bezit zijn van een perskaart!  Nee, alle gekheid op een stokje, natuurlijk zijn hetero’s welkom. Elke hetero is sowieso ook een beetje aangetrokken tot het andere geslacht. Wij zeggen soms schertsend dat elke hetero een homo is die zich nog niet heeft durven uiten!”

“Kijk, onze rechten zijn in het verleden meermaals geschonden.”, vervolgt R.M. “ Het jammere is dat er nog steeds holebi’s zijn die zich niet willen aansluiten bij onze beweging. Zogezegd omdat ze zich niet herkennen in onze extravagante, ostentatieve stijl; maar ik ben er zeker van dat ze problemen hebben met het uiten van hun geaardheid. Daar heb ik alle respect voor, iedere holebi moet zichzelf kunnen outen op zijn of haar eigen tempo. Vroeg of laat komen ze bij ons terecht.”

Wat zijn de eisen waar de stakers voor opkomen? “We hebben een concreet 20-punten plan, dat we naar alle politiekers van belang hebben opgestuurd. Daar staat onder andere in: “Holebi-loketten bij de gemeentelijke diensten, holebi-ambulances, holebi-scholen, gemeentelijk drukwerk ook in holebitaal, de keuze tussen hetero- en holebivoedsel in ziekenhuizen en andere voorzieningen, etc…”

Ik ben nieuwsgierig naar een aantal van die puntjes en dus vraag ik naar de bedoeling van ‘aparte holebi-ruimtes in zorgvoorzieningen’. “Holebi’s zijn doorgaans veel spiritueler ingesteld”, zo licht R.M. toe. “Doordat we onze geaardheid onder ogen moesten komen, dikwijls in moeilijke omstandigheden, hebben we een veel beter contact met ons innerlijke zelf. We eten ook veel gezonder. Die levenswijze willen we kunnen praktiseren in ruimtes waar die mogelijkheid tot bezinning voorhanden is. Men zegt soms dat holebi’s veel lichtzinniger zijn en decadent en van wilde feestjes houden en zo en soms klopt dat ook wel, maar eigenlijk is elke holebi een echt spiritueel mens. Ik vergelijk het graag met een indiaan. Dat is volgens mij dan ook de dieperliggende reden dat the Village People zo op handen worden gedragen door onze ganse gemeenschap.”

Wat met het item ‘holebigeweren op de kermis’? “Wel,” zucht R.M. “dat is eigenlijk een persoonlijk puntje; ik vind die geweren in foorkramen zo moeilijk te hanteren. Die trekkers zijn veel te hard. Daarbij heb ik ook nogal dikke vingers waardoor ik de trekker sowieso al minder goed kan overhalen. Aangepaste schietgeweren voor holebi’s, want ik denk dat ik zeker niet de enige ben met dit probleem, is dus ook een vraag van ons.”

Wat is uw maximumscore in het schietkraam? R.M. glundert: “Met acht kogels een sleutelhanger die tevens een zaklamp is.”

Wat is uw favoriete schietkraam? “Het heeft geen naam, maar het staat elk jaar bijna helemaal links.”

Waarin zitten de kogeltjes meestal? “In van die asbakken van Tuborg.”

Hoeveel keer nog slapen eer het kermis is? “Dat zou ik eens moeten uitrekenen.”

Dank voor dit interview.