Advocatuur

Elke week, behoudens stakingen,  bezoeken we een stakend individu of stakende beroepsgroep die een bijzondere eis heeft, een vreemde aanpak of die gewoon een beetje anders is. Het interview of een samenvatting daarvan vindt u telkens op deze pagina. Het spreekt voor zich dat objectiviteit niet nagestreefd wordt, anders kon u ook zelf het interview doen.

Slecht nieuws voor topcriminelen en ander topgespuis: Morgen staken de procedurepleiters. We vragen topadvocaat Moeder Teresa naar een reactie:

“Uw staking kwam als een verrassing, meneer Teresa…”

“Mensen hebben een verkeerd beeld van ons. Wij procedurepleiters vechten al jaren tegen de bierkaai: er werd ons een etiket opgekleefd, waar we niet meer van af raken.”

“Wat is dat etiket?”

“Het etiket van de sluwe advocaat die met een aantal slimme trucs misdadigers vrij krijgt. Dat klopt niet: we willen vooral het gerecht dienen en rechtspraak in dienst stellen van iedereen, ook topmonsters. Die gelijkheid nastreven staat voor ons gelijk aan beschaving en het “goede doen”. Wij zijn eigenlijk de laatste echte ethici, de redders van de moraal, de hoeders van de wet. Maar vele onder ons beseffen ondertussen dat goed willen doen, meer kwaad kan berokkenen dan goed.”

“Hoe bedoelt u?”

“Wel, in onze hardnekkige pogingen om het goede te doen, zijn we eigenlijk niet goed bezig. We nemen rechtspraak naar de letter. Rechtvaardigheid als ethisch principe wordt echter volledig uitgehold wanneer het altijd en overal letterlijk wordt toegepast. Het is alsof procedurepleiters niet kunnen omgaan met het tekort van het rechtssysteem.”

“Wat bedoelt u met die keimoeilijke zin?”

“Wel, ‘recht’ is een menselijke constructie. Rechtspraak is niet onfeilbaar, het kent gebreken en limieten. Wij willen een soort absoluut rechtssysteem, dat altijd, overal, voor iedereen en volledig recht spreekt. Dat is echter een illusie. En dus maken we het nog liever kapot.”

“Waarom, Moeder?”

“Als recht niet alles kan zijn, dan maar niets. Liever kapotmaken dan met een foutje in.”

“U spreekt criminelen liever vrij op basis van die foutjes, dan een relatief recht uit te spreken?”

“ja, zo had ik als klein jongentje een wekker. Ik haalde hem uit elkaar en toen ik hem weer in elkaar stak, hing het wijzerplaatje ietwat scheef. Voor de rest werkte de wekker perfect. Wel, ik gooide in een woedebui de wekker kapot. Ik realiseer me nu dat ik niet alleen zelf eerst wekker kapot heb gemaakt – om hem daarna te kunnen herstellen; maar ook dat de heilige verontwaardiging die ik als toppleiter heb niets anders is dan de volwassen versie van die infantiele, impulsieve woedebui . Onze frustratiedrempel ligt met andere woorden erg laag. Maar omdat we allen tot inkeer zijn gekomen, hebben we besloten om morgen te staken. Morgen zeggen we als het ware: “De letter van de wet, vreet de ziel van de wet kaal. De ziel van de wet heeft ook een paar haren tekort.”

“Tegen wie zegt u dat?”

“Onder elkaar.”

“En iedereen begrijpt dat dan?”

“De meesten toch. Soms luisteren criminelen mee en ik weet niet of die dat allemaal verstaan.”

“Wat zegt u nog onder elkaar?”

“Dingen als: “Gezondheid”, en “Gaat u maar voor, confrater”, de gewone dingen.”

“Wat is uw lievelingseten?”

“Ik at ooit eens een ortolaantje in het toprestaurant van een topcrimineel. Normaal mogen die vogeltjes niet worden geconsumeerd. Maar we vonden een gat in de wet. Moet die wet maar dicht zijn natuurlijk. Zo dacht ik toen. Nu denk ik: Geef me maar een gewone kip  of een vis.”